In 2012 in Turkye gerus. Word geakkommodeer by die Hedef Resort, die dorp Conakla. Teen die einde van Augustus was die weer pragtig, nooit reën nie, die see is warm, selfs warm. Van Antalya, iewers in 'n uur en 'n half, maar onmiddellik gevestig. Ons het in Alanya gery, want daar is sandstrande. Maar hierdie keer 'n bietjie verkeerd. In avsallar, regtig sandstrande en sand onder water. Hier is 'n wye sandstrand, maar soos dit blyk, 'n grootmaat, en onder water is daar oral klippe. Daar was net klein sanderige shames op watter 20 mense druk het. Oor die algemeen was daar geen plesier in hierdie skare nie. Dikwels was daar golwe, sodat die ouers nie ver weg geslaag het nie weens die vrees om die klippe te slaan. Die see was stil en kalm in die oggend. Dit is waar dit moontlik was om aan almal te spat.
Ons het na die plaaslike mark gegaan. Gekoopte vrugte: Appels en lemoene. Hulle het hulle selfs huis toe gebring. So hier is die Turkse lemoene wat ons met ons verkoop, om 10 keer 'n seun te proe. Waarskynlik, vir ons, word hulle deur die helfte groen gebreek. Appels is ook soet soos heuning en die prys is nie baie anders as ons nie.
Koop armbande op aandenkings van verskillende klippe, die prys van een - 10 dollar. In byna alle winkels is daar terminale en jy kan 'n kredietkaart betaal, vra net om in Turkse leuens te skiet, en nie in dollars nie, want dit sal vir jou meer winsgewend wees. Alhoewel die Turke baie slinkse is, het ons na my mening in dieselfde winkel nog steeds mislei.
Ons het van die hotel gehou, dit droog in die Middellandse See-groen, die plantegroei behaag die oog. True, dit is nodig om na die strand 200 te gaan. Die uitsig van die kamer was by die volgende hotel en die see, eers was ons ontsteld. En toe het dit geblyk dat ons nog steeds gelukkig was met die uitsig van die venster.
Aanvanklik wou hulle nie die uitstappies ry nie. Maar die gids het ons oorreed om na Pamukkale te gaan. Hulle het op pad na die winkels van wyne en onyx gery. Ek hou van die winkel met Onyx, dit blyk dat dit nie net versierings maak nie, maar ook vase van verskillende vorms en groottes, vrugte, slawes. Onyx self gebeur verskillende kleure: room, groen, bruin en selfs amper swart. Ek het myself 'n vaas van die groen oniks gekoop, en as 'n geskenk het ek 'n koppie room gegee. Nou is dit my gunsteling vaas. In Pamukkale moet jy kaalvoet gaan, so neem waar om skoene te sit. Die algehele indruk, natuurlik, is pragtig, waarskynlik, jy sal nie nêrens anders sien nie. True, toeriste - duisternis, en maak goeie foto's probleem.
Die pad terug het meer as 6 uur geneem, dit was baie moeg, ons het snags aangekom, selfs vir aandete was laat.