Gaan na die goue sand, ek het gedink aan hoekom die oord presies die sogenaamde is. Maar nat sand daar lyk regtig soos geel goud. Veral in die nag het ek graag op die sand op die grens van die gety gegaan toe ons van die middel van die oord huis toe geloop het.
Gestres by die Gradina Hotel, het ek van die aangename personeel gehou, met sommige selfs vriende gemaak. Op 11 September het hulle verbaas dat dit onmoontlik was om op die strand te gooi. Maar ons het gevind waar om te gaan sit. Die pryse vir sitkamerstoele is onaangenaam verras, so ons het ons beddegoed en sambreel gebruik. Eerstens het die see ons geluister. Vanaf die 15de het die mense afgegaan en relatief leeg geword. Maar gou het die weer tevrede gestaak, die wind het geblaas, die storm het begin, veral opgeblaas na aandete. Dit was verbied om te swem. Soms het dit geel gehang, soms 'n rooi vlag, maar ons het 'n afgesonderde baai aan die linkerkant op die strand van die Riviera-kompleks gevind, en die res van die vakansie het nie aangeskakel om bederf te word nie.
Om in die aand volgens die promenade te loop, moes ek van restaurante, winkels, kafees en klubs uitnooi. Maar ek het daarvan gehou dat ek 'n slag van aan die slaap is in my hande, hulle het nie eers probeer om te skop nie.
Ons het na die student Botaniese Tuin in Varna gegaan, die tuin is eenvoudig groot en pragtig goed onderhou.
In die goue sand voel jy tuis, jy wil hierheen terugkom.