In Padan, sê net, daar is genoeg aantreklikhede. Daar is feitlik geen van hulle nie. Maar hier, waar jy kan gaan tydens jou reis na hierdie groot stad:
Ou Stad (Ou Stad)
Hierdie historiese deel van die stad met talle ou geboue en die vang van die hawe is spore van die Nederlandse dominansie. Koloniale argitektuur - die hoof aantrekkingskrag van Padanga.
Ou dorp is aan die oewer van die Muaro-rivier geleë. Stap langs 'n pragtige loopbaan langs die rivier, bewonder die ou Hollandse geboue - ten minste een aand avontuur is genoeg! Die historiese hawe was soos deur die Hollanders gebou. Nou, die hawe en die rivier vul kleurvolle klein bote - lyk mooi skilderagtig.
Moenie 'n pragtige brug oor die rivier misloop nie, die Sitti Nurbaya-brug (Sitti Nurbaya-brug), wat kleurvolle ligte in die aand en nagtyd vonkel.
Terloops, in die ou dorp is die ou Chinese kwartaal (Chinatown) met ou handelshuise. Daar sal jy die ou Chinese Tempel van Si Hien Kiong tempel vind. Oor die algemeen, om Padan te besoek en nie deur die ou dorp te stap nie, is dit eenvoudig onmoontlik en onvergeeflik!
ADITOYAWARMAN MUSEUM (ADITYAWARMAN MUSEUM)
Nog 'n plek wat jy net moet besoek. Hierdie museum is toegewy aan die geskiedenis en kultuur van Westerse Sumatra.
In die besonder, die meeste van die versamelings van die museum toegewy aan die plaaslike etniese groep van die bevolking - Minantkaau. Minantkabau vir die grootste deel van die Moslem, maar tog is lewensgeboue en oortuigings onderworpe aan 'n sterk invloed van die Hindoe-kultuur, en alles in die algemeen het baie ongewoon en interessant geword.
Die museum is in die hart van die stad geleë. Die museum is bekend onder nie net toeriste nie, maar ook studente en navorsers wat hulself in die kultuur van Minangkabau wil verdiep. Onder die versamelings - dokumente, foto's, tradisionele kostuums, musiekinstrumente, M. tradisionele kos, die nalatenskap van die konings van minantkabau, koninklike versierings en meubels, miniatuur ruffles Hadan (tradisionele huis van hierdie mense) en ander byna 6000 uitstallings (indien meer Presies, 5,781).
Natuurlik is die interessantste voorwerpe die koninklike stukke - dolk, die koninklike wa, sowel as die trou troon in die tradisionele omgewing.
Nog 'n vermaaklike oomblik is die mees rummy Hadan, presies hoe die kamers daar gebruik is. Voorheen was die gesinne van die familie nie toegelaat om by hul ouers te bly nie, en hulle het in "Surau" of 'n losieshuis gewoon, waar hulle deur die Koran en die leerstellings van die Moslem-godsdiens geleer is, sowel as die kuns van self -Defense. Meisies is geleer om goeie moeders te wees. Die stelsel van Kinship Minangcabaaa is anders as die meeste ander Indonesiese etniese groepe, aangesien Minstykabau-familie "op die vroulike lyn (vrae aangaande die erfenis van die familie van die familie, byvoorbeeld die aarde en by die huis, oorweeg word, is presies aangedui. die vroulike lyn). Al hierdie dinge word in die museum getoon.
Oor die algemeen is hierdie galery in 1977 oopgemaak. Die museum dek 'n oppervlakte van 2,6 hektaar. Die Museumgebou is so interessant op sigself - dit is 'n tradisionele huis genaamd Bagonjong of Baanjuang. Wel, so 'n moeilike gedwonge naam van die museum is geneem deur die naam van een van die belangrike konings van die Minstekabau-koning.
Die museumversameling word gedeel deur tien onderwerpe: geologie en geografie, biologie, etnografie, argeologie, geskiedenis, numismatika en heraldiek, filologie, keramiek, kuns en tegnologie.
Benewens die kultuur van Minangkabau verteenwoordig die museumversameling 'n klein versameling wat toegewy is aan die Mentai, eilande, wat deel is van die provinsie Wes-Sumatra. Terloops, die kultuur van Mentai is baie anders as minantkabau en dit lyk glad nie met mekaar verbind nie.
Selfs voordat u die museum betree, sal u twee interessante fasiliteite voor hulle sien - dit is tipiese rysskure (rangiang).
Rysskure, as 'n reël, is in die voorkant van die huis geplaas. Hier vind u ook 'n buffelwa, sowel as 'n vliegtuig van die Tweede Wêreldoorlog. Wel, 'n ruim landbewer met skaduryke bome is 'n gunsteling plek om by die plaaslike bevolking te loop.
Openingsure van die Museum: Dinsdag - Vrydag: 08.00 - 16:00, op Maandae is die museum gesluit.
Groot Moskee van Gantiang (die Groot Moskee van Gantiang of Ganting Grand Masjid)
Moskee, ook bekend as Masjid Raya Gantiang, een van die oudste moskees in Indonesië. Sy is in die ou stad Padanga. Die moskee is aan die begin van die 18de eeu op die oewer van die rivier gebou, maar dit is binnekort na die plek vervoer waar sy nou is, omdat die Hollanders 'n pad na hawe deur die gebied wou bou, waar die ou moskee was. staan op die oomblik. Oor die algemeen is her-moskee teen 1805 voltooi. Die moskee was beskeie: klein, met houtmure en klipvloere.
Die konstruksie van 'n moskee in die grootstok was besig met plaaslike inwoners, en probeer om iets soos die Groot Jenne-moskee te bou (in die stad Jenne, Mali). Hierdie projek is gefinansier deur plaaslike entrepreneurs en is op die aarde wat deur plaaslike inwoners geskenk is, gebou is. Aangesien die konstruksie van die moskee die beginpunt onder pelgrims geword het. In 1900 het herstel in die moskee begin - die Hollanders is opdrag gegee om betegelde vloere te stel en die voorkamer en die fasade van die gebou uit te brei. Die agtkantige koepel is oor die moskee opgerig, en op sommige plekke het hulle in Chinese styl getref. In 1960 het Masjid 25 kolomme versier met keramiekteëls - elke pilaar is toegewy aan een van die 25 profete wat in die Koran genoem word, sodat die name van die profete op hulle gegraveer word. Na nog 'n paar jaar het twee minaret langs die koepel gebou. As gevolg hiervan het dit geblyk dat die moskee 'n mengsel van verskeie argitektoniese style is - Islamitiese met elemente van Chinese en Europese argitektuur.
In die vroeë 1920's het die moskee gedeeltelik as 'n skool gefunksioneer. Gedurende die Japannese kort beroep het die moskee in die vroeë 1940's die hoofkwartier van die weermag geword - dit was daar dat die inheemse volke van die streek militêre opleiding van die Japannese ontvang het. Nadat Indonesië onafhanklikheid ontvang het, het die moskee belangrike buitelandse amptenare bywoon, insluitende hoë-posisie-kamerade van Maleisië, Egipte en Saoedi-Arabië. Vandag werk die moskee steeds as 'n skool en natuurlik as 'n moskee.