Ek sal 'n paar woorde oor die beste en interessantste plekke van Vilnius byvoeg. Maar eers sal ek net een feit oor Vilnius as geheel sê: dit is die stad van die bekende moderne Russiese-sprekende skrywer, wat onder die pseudoniem Max Fry is. As jy bekend is aan Fryaevskaya-styl, sal jy dit hier in elke hoek leer. Fry is Vilnius, en nou is Vilnius braai.
En hier oor wat die hoeke van Vilnius sal ek vertel. Die eerste is ghetto, klein en groot, wat die hart van die ou stad is. Smal strate versier met vensters in die kleure - alles hier is dieselfde as in Praag, Stockholm of enige ander ou stad van Europa. Met die uitsondering van die geskiedenis. Die verhaal van ghetto is tragies, omdat byna geen van sy inwoners, die Jode van die voormalige Vilnius, nie die Tweede Wêreldoorlog oorleef het nie: as haar byna die helfte van die inwoners van die hoofstad Jode was, toe hulle aan die einde van hul aandeel geweier is. persentasie. As jy die grootste konsentrasiekampe van Oos-Europa wil besoek, moet jy met rustige kwartiere van Vilnius begin om die gevoelens van mense wat vrede vernietig is, ten volle ervaar. In die middel van ghetto is daar 'n gebied waar daar nie meer die grootste sinagoge in die wêreld was nie. Aangesien die owerhede die innerlike verbied om hul godsdienstige strukture bo die Christelike kerke te bou, was die sinagoge 'n ongewone ontwerp - baie wyd en inkyk. Ongelukkig is sy vernietig.
Ek sal sê bykomend tot 'n paar woorde oor die Gedimin-toring. Die heuwel waarop dit gebou is, word oorheers oor die ou dorp, maak dan die toring van 'n ideale waarneming platform en 'n gewilde plek vir 'n foto. Jy kan die top van die heuwel vir verskeie litas op die kabelbaan klim, jy kan - vry loop langs die skroef. Toegang tot die toring self, waar 'n klein museum geleë is met die hoofwaarnemingsplatform op die dak betaal, vyf litas. Van hier af maak dit die beste oorsig van 'n ander simbool van die stad - drie kruise. Volgens die legende het die drie predikers se monnike na die Litaus-stamme gekom wat nie heidendom wou verlaat nie. Predikers het vertel van die wonders, wonderlike redding van die heiliges, waarna die nuuskierige Litaue al drie gehang het om te sien hoe hulle gered of opgewek is. Martelaars het nie gestoor en nie opgewek nie, maar die heidense stamme het uiteindelik die doop aanvaar.
Nog 'n aantrekkingskrag, effens weg van toeriste-roetes - Kerk van St Anne, 'n klein meesterstuk van laat baksteengoties. Dit kan gesien word op die panorama van die stad tussen ander, kleiner en het rooi baksteen katedraal van ongeveer dieselfde era en 'n massiewe wit tempel geland. Die ongewone, die skoonheid van die skoonheid van die kerk van St. Anne het aanleiding gegee tot die legende oor die onderwyser wat sy student beny het - 'n jong argitek wat so 'n wonderwerk geskep het en dit van die steierwerk laat val het.
En nog 'n hoogtepunt van die ou dorpie - dit is rolspelers, wat dikwels op weeksdae hier gesien kan word. Geklee ridders, monnike of middeleeuse dorpsmense, hulle rangskik idees of haas net na hul sake en gee nie aandag aan die fotograferende toeriste nie.