Zelenogradsk, in wese is 'n klein en gesellige oord op die Oossee. Die stad is die afgelope twee eeue redelik gewild onder vakansiegangers. As jy glo historiese data, beweer Zelenogradsk die titel van die oudste stad aan die Baltiese kus. Die feit is dat in plek waar Zelenogradsk nou in een duisend tweehonderd-en-vyftigste jaar geleë is, was daar 'n klein dorpie, waarvan die hoofbewoners vissers was. Die stad het begin om van een enkele herberg op die dertiende eeu te groei en in 'n kort tydjie het in 'n dorpie verander.Transformasie van die dorpie vissers na die voorspoedige oord, het die stad Zelenogradsk begin met een duisend agt honderd en sestiende jaar. In net drie dekades het die Stad toegeneem koshuise en sanatoriums, en een duisend agt honderd vier en veertig jaar, is hy die koninklike oord verklaar. Hoe kan jy hierdie stad mis en nie met 'n vinnige oog na hom kyk nie? My gade net, wel, ek kon nie bekostig om by hom te ry nie. Ons het hier gebly, net 'n paar dae, maar ons was genoeg vir ons om sekere individuele gevolgtrekkings te maak. Die dorp is baie aangenaam en sorgvry, soos al die oorddorpe van hierdie tipe. Pryse hier, soos by enige oord, is ietwat oorskat, soms selfs te hoog - dit gaan oor akkommodasie in hotelle. Ons het besluit om nie die kamer by die hotel te verwyder en die gekke geld te betaal wat so veilig in die private sektor in die pragtige vrou van geloof geakkommodeer is nie. In die see het ons net een keer gefokus, omdat die water in Junie nog nie daarin geslaag het om op te warm nie en was redelik koel. Maar ons is bly om al die interessante plekke te ondersoek en die toerisme-aantreklikhede van Zelenograd te ontmoet. Hier is die besienswaardighede, ek sal nou skryf.
Museum "Murarium" . Die museum is geleë op Saratovskaya straat. 'N Baie ongewone plek is gekies vir sy plasing, maar laat ons alles in orde gaan. Wat dink jy word aangebied as 'n blootstelling in hierdie museum? Ek gee 'n stel! Lees die naam sorgvuldig deur. Die Museum bied 'n uitstalling, skaars rasse van katte aan. Die ontdekking hiervan is nie 'n heeltemal gewone museum nie, dit het nie so lank gelede plaasgevind nie, in twee duisend en twaalf. Die toring waarin die museum self in een duisend negehonderd-en-vyfde jaar in die eklektiese styl geleë is. Die toring is redelik hoog, aangesien sy hoogte veertig meter is. Sulke strukture, in Zelenogradsk is nie ongewoon nie en gee dit 'n besondere hoogtepunt. Aangesien die toring nie van haar jong ouderdom spog nie, is dit baie natuurlik dat pogings om herhaaldelik herhaaldelik te wees, herhaaldelik geneem is, hulle was veral aktief in die Sowjet-tye. In die twee duisendste jaar het die koepel van die toring tot die vernietigingsstaat gekom en verteenwoordig vir inwoners in die distrik, werklike gevaar. In hierdie geval het hulle egter nie haastig met herstel nie. Herstelwerk, het eers in twee duisend en sesde jaar begin en het eers ses jaar later in twee duisend en twaalf geëindig. Tydens herstelwerk was dit moontlik om al die hoofelemente in stand te hou, slegs steenwerk te vervang. Op die plek waar die tenk een keer, geïnstalleer en toegerus is, het die kykplatform op 'n hoogte van ses en twintig meter toegerus. Dit wil voorkom asof die gewone toring, wat hier is, en in werklikheid, soos jy kan sien, is daar interessante gebeurtenisse in haar lewe.
Zelenogradsky Promenade . Op die Boardwalk is daar 'n pier, wat een honderd en vyftig meter na die see gaan. Hierdie plek is baie gewild, beide onder vakansiegangers en plaaslike inwoners. Nadat u die vroeë oggend op die promenade op die promenade gedoen het, hef u die vrolike energie aan en loop hier op die aand Dawn, ontslae te raak van moegheid wat oor die hele dag opgehoop het. Promenade het 'n ouderdom wat nie vir my bekend was nie, maar ons kon uitvind dat in twee duisend negende jaar herstelwerk hier uitgevoer is, aangesien die omhulselstrukture na die mening van plaaslike owerhede nie heeltemal gemaklik en veilig was nie. Herstelwerk word nou uitgevoer, maar hulle is nie opvallend nie, dit is, daar is geen grootskaalse konstruksie nie, en so aan die klein dingetjies. Byvoorbeeld, toe ons by my eggenoot hier was, het hulle net 'n paar werkers gesien, maar hulle het oor iets met mekaar geargumenteer en wat hulle spesifiek gedoen het, het ons hier nie gesien nie.
Water toring . Dit is dalk die helderste en onvergeetlike aantrekkingskrag van Zelenogradsk, natuurlik na diegene wat ek beskryf het. Gebou die watertoring, was een duisend nege honderd en vierde jaar. Vir dekades het hierdie watertoring die lewering van water aan die kranse van burgers verskaf. Een duisend negehonderd ses en veertig jaar, die loodgieterstelsel is gemoderniseer, en die watertoring is gesluit weens die dringendheid. Aangesien sy redelik oud is en dit 'n historiese monument genoem kan word, dan een duisend nege honderd en negentig jaar volgens bevel van plaaslike owerhede, is die toring opgeknap. Nou is die toring oop vir besoekers en word as 'n waarnemingsdek gebruik om te kry wat dit op die hysbak moontlik is.
Apteek "adler" . Apteekgebou, is een van die oudste geboue in die stad. Dit is aan die begin van die vorige eeu van 'n baksteen gebou en het twee verdiepings. Tot een duisend negehonderd-en-dertigste jaar behoort sy aan 'n gerespekteerde inwoner van die stad, die dokter Ernsta Vreshinsky. Sowjet-tye het opgestaan deur hul praktiese, want in die apteekgebou het hulle of meer korrek geplaas, 'n koshuis toegerus. Nou, op die eerste verdieping van hierdie gebou, werk die winkel, en die res van die res word onder elite behuising gegee. Die gebied langs die struktuur is omring deur 'n hoë heining van klip.
Die gebou is ook bewaar dat u die naam van die apteek op die fasade kan sien. Die straat waarteen hierdie wonderlike landmerk geleë is, is met grys teëls geplavei. Oor die algemeen beskou ek dit as wonderlik dat dit moontlik is om hierdie geskiedenisdeeltjies te red. Terloops, in Zelenogradsk, nogal 'n paar geboue wat in die Duitse styl in die verlede gebou is en verlede eeue, is apteek nie die enigste struktuur van hierdie soort nie.