Biblos is oorspronklik deur ons familie beplan as een van die items van die Libanonroete. En alles het anders geword. So het hierdie stad vir ons geval, dat ons besluit het om vir tien dae daarin te bly. So selfs Beiroet het regtig nie gekyk nie.
Hulle het gevlieg na Beiroet, van dit na die biblette van ongeveer kilometers veertig. In Biblos het die hotel nie bespreek nie, soek in plek. Ek was op soek na 'n kort tydjie, miskien was NM gelukkig, maar in 'n uur na aankoms het ons koffie op die balkon van ons kamer gedrink. En kyk na die see.
Daar is 'n spesiale atmosfeer in Biblos. Baie mooi, vriendelike, taktvolle plaaslike inwoners. Moenie probeer om goedere en dienste te dra nie, probeer nie om te mislei nie, verdun. Dit het ons omgekoop. Ons ontspan heeltemal. In die oggend het ontbyt na die strand gegaan. Ek kan nie sê dat dit baie skoon op die strand is nie, maar dit was nie genoeg vir mense op weeksdae nie. In die naweke - baie meer, soos plaaslike inwoners op die strand aangekom het.
Die meeste van die tyd het ons spandeer, net om die stad rondloop - die strate van restaurante. Ek het na die eerste restaurant gegaan wat geval het. Oral op goedkoop, maar lekker. Veral Meza is 'n tradisionele Libanese gereg. In die hotel het ons net ontbyt gehad, so daar was ook aandete en aandete "aan die kant". Die roomys is baie lekker in Biblos - ek het waarskynlik ton met 'n stert geëet.
Die stad is meer as sewe duisend jaar. En vir altyd het sy iemand gewen - dan die Perse, dan die Egiptenare, dan die Romeine. En op die argitektuur is dit gevoel. Kyk net na die kastele, katedrale, Middeleeuse mure. Ons het dit op hierdie erfenis van oorwinning in die argeologiese park gesien.
Na 'n week van rus in Biblos het ek al hierdie Assiriërs en Arabiere reeds met die Crusaders verstaan wat voortdurend aan hierdie dorp probeer het. Ek sal ook eet. Om vir ewig te vestig. So 'n gedagte het in my gedagtes gekom toe die top van die Crusader-kasteel die omgewing gesien het. Nie 'n stad nie, maar 'n droom. Pragtige, gesellige, alles is versadig met diep oud. Plus 'n wonderlike klimaat - met hitte teen 35 grade in Augustus-maand, dit asem maklik. Vir tien dae het ek 'n welsyn gehad, soos ruimtevaarders. Die reserwe van dwelms in die noodhulpkissie het onaangeraak gebly.
Besienswaardighede van Biblos het ons nie een keer geïnspekteer nie, aangesien daar nie so baie van hulle in die stad is nie. In die kerk van Johannes die Doper was onder andere die pragtige mosaïekvloer beïndruk. Interessant genoeg is sommige deure in hierdie Christelike kerk in Arabiese styl versier. Spore van oorwinnaars egter.
Nie ver van die kerk is die museum van wasfigure nie. Baie nuuskierig. Het tonele uit die geskiedenis van Libanon aangebied. Wie het goeie geheue, jy kan die geskiedenis van die land met 'n plesier bestudeer, nie na handboeke kyk nie.