Voordat jy geld aan die res van die buiteland gooi, is dit die moeite werd om te sien, want daar is baie interessante plekke in die omgewing. Na my mening is Ivano-Frankivsk 'n ware pêrel van Wes-Oekraïne en besoek hierdie stad, dit is nodig. Ek is nie 'n groot koue amateur nie, so ons en Ivan Ivano-Frankivsk en Ivano-Frankivsk. Winter hier is sneeu en genoeg juffrou, maar die somer beskou ek die ideale tyd om deur die stede van die Wes-Oekraïne te reis, want selfs in die somer is daar geen sterk hitte met abnormale temperature nie. Die besienswaardighede van Ivano-Frankivsk, verdien die meeste aandag, en so het ek besluit om soveel as moontlik oor hulle te skryf.
Stadsaal van Ivano-Frankivsk . Die stadsaal is geleë op die straat Galitsky en die museum word nou in haar kamer geopen. Die stadsaal gebou is gebou in die styl van die moderne, wat nie tipies van Oekraïne en geboue in hierdie styl is, baie min op sy grondgebied. Konstruksie van die stadsaal het in die sewentiende eeu begin. Die besluit aan die begin van die konstruksie het die stigter van die stad Angey Pototsky in een duisend ses honderd en sestig tweede jaar aangeneem. Aanvanklik is die stadsaal van hout gebou, en het toe 'n paar besonderhede op die klip vervang, en toe het hulle al die afdelings van die boom na die klip vervang. So hier is 'n herstrukturering, dit het baie vinnig gebeur en met een duisend ses honderd vyf en negentig jaar het die stadsaal van hout in 'n klip verander. Op daardie tydstip, of eerder ten tye van die voltooiing van herstrukturering, was die stadsaal die hoogste struktuur in die stad. En dit is nie verbasend nie, want dit het uit nege verdiepings bestaan, wat in die vorm van 'n kruis opgerig is en hul koepel geloop het. Aan die heel top van die stadsaal was daar voortdurend aan diens wat die veiligheid van die stad gevolg het, en kyk na die opkoms van brande of die teenwoordigheid van 'n ander gevaar vir die inwoners van die stad. As die boonste verdieping as 'n waarnemingstip gedien het, is die laer toegeken vir munisipale owerhede, en in die kelders van die stadsaal was daar 'n gevangenis. Een duisend agt honderd ses honderd en agtste jaar, die stadsaal het heeltemal afgebrand. Die stad kon nie so 'n globale verlies aanvaar nie en is besluit om dit te herstel, dit wil sê om dit te herbou. Die tweede lewe het die stadsaal een duisend agt honderd een-en-sewentig ontvang. Een duisend negehonderd-en-vyftiende jaar, tydens die vyandelikhede, het die stadsaal weer gely en was vir 'n lang tyd in nood. Herhaalde herstel, geraak vir 'n geruime tyd, aangesien die stad materiële probleme ervaar het, maar deur een duisend negehonderd-en-dertigste jaar het die stadsaal die wêreld in al sy glorie gesien. Tydens die Tweede Wêreldoorlog wou die stadsaal die Duitsers ondermyn, maar dit het nie daarin geslaag nie, want in daardie tyd was die stadsaal betonmonoliet, hulle kon dit net effens beskadig. In 'n ordentlike voorkoms is die stadsaal tot een duisend negehonderd-en-vyftig-sewende jaar gelei en het die plaaslike geskiedenismuseum dadelik gegee. In twee duisend sewende jaar het die stadsaal versier met ure wat twaalf Oekraïens melodieë is.
Monument vir Mitskevich . Die plegtige opening van die Monument is in die twintigste van November een duisend agthonderd-en-negentigste jaar gehou. Oor die skepping van hierdie monument het die bekende beeldhouer Tadeusch Blotnitsky gewerk. Dit is opmerklik dat die basis van die monument geneem is, 'n postuummasker van die Poolse digter is geneem. Hierdie monument is een van twee monumente wat in die Oekraïne deur die eeu gestig is sedert die geboorte van die digter. Die tweede monument vir die digter is in Lviv. Dit is nie moeilik om 'n monument te vind nie, aangesien dit op Mitskevich Square in Square geïnstalleer is. Aanvanklik is die monument van Italiaanse marmer van pienk kleur gemaak, en sy hoogte was 2,3 meter. Werk aan die skepping van hierdie monument het in een duisend agt honderd en tagtig eerste begin. Teen die tyd van die Eerste Wêreldoorlog was die monument baie geraak en het hy verskeie skade gehad. Dit was nie moontlik om die beeldhouwerk te herstel nie en daar is besluit om 'n nuwe monument uit Brons te gooi, wat in een duisend negehonderd en dertig van die jaar gemaak is. Die nuwe monument het dit nog beter geword as die vorige een, aangesien hy duidelike vorme van die oogpunt van meetkundige projeksie gehad het. Tien jaar later, na so 'n kardinale opdatering, vervang die bord waarop die naam en van van die bekende digter aangedui word, sowel as die jare van sy lewe met een duisend sewehonderd agt-en-negentigste een duisend agt honderd en vyftigste jaar .
Fontein "eier" . Waarskynlik meer oral in die wêreld, dit is onmoontlik om so iets te sien, want reg in die middestad, naamlik die mark is die fontein in die vorm van 'n eier. Om te kan fokus, sal ek sê dat dit presies voor die stadsaal is. Hierdie fontein word beskou as die beroemdste fontein in die stad. Die ongewone en selfs 'n snaakse naam, die fontein was nie net so nie, aangesien dit vernoem is na die stedelike kop, waarin hy eintlik gebou is. In die fontein self is daar 'n eier en as jy kyk, kan jy sien dat dit amper gekraak het en 'n klein hoendervoet of been sien daaruit, ek weet nie eers hoe om dit te noem nie. Ek kon nie die betekenis van hierdie monument vir 'n lang tyd verstaan nie, ten spyte van die stad. Dit blyk dat hy die geboorte van pragtige en nuwe simboliseer. Maar wat doen 'n gewone hoender-eier? Fontein op die plein, verskyn in twee duisend en vierde jaar, na pret en nie veel nie, gebeure met die gooi eiers in een van die kandidate wat na die pos van staatshoof metaal is.
Tempel in Ivano-Frankivsk . Die eerste klip van hierdie gebou is op die twintigste van Junie duisend agt honderd en negentig vyf jaar Rabbi Isak Horowitsa gelê. Die hoof van so 'n grootskaalse vir die tyd van die projek was niemand anders as die bekende argitek van Wene Wilhelm Tzyassna nie. Aanvanklik was daar dadelik na die einde van die konstruksie in die hoeke van die gebou vier torings wat met die sterre van Dawid gekroon is.
Ook, aanvanklik was die hoofingang van die perseel aan die westekant geleë en al die ingesluit eerste het in 'n groot saal gekom waarin daar galerye vir vroue van drie kante was. Die hoofsaal van die sinagoge is ontwerp vir drie mense gelowiges.