In Tirolean Innsbruck, wat in die middel van die Oostenrykse bergski, het ons in die somer besoek. Die enigste ding wat ons die kans gehad het om te hoor van die winter duiseligende pret, was die ewige lanseerder wat bang is deur toeriste wat op die kabelbeen vasgehou het.
En hoewel die sneeu bedekte pieke van die skilderagtige berge en opwindende afdraande deur ons geslaag het, het Innsbruck 'n aangename indruk gemaak. Nee, nie gewild onder toeriste met die kristalwêreld van Swarovski nie, blink skildery van duur glas - in die museum se trosse was redelik vervelig. Ons is getref deur suiwer strate van 'n pragtige middeleeuse dorp, groen omgewing en kleurvolle tempels. Ons herhaal die weg van die inwoners van die donker tyd, geliefd op die misleidende "goue dak" - die vergulde visier van die keiserlike huis gemaak van koper. Met die gees het ons die drumpel van 'n stil woonplek van Hofkirhe gekruis, waar die leë kis van die Maximillian-liniaal wegkruip en daar is 28 brons lede van sy swart wag. Oorkom ontelbare stappe, het ons op die hoogtepunt van die stadstoring behaal, en die asemrowende panorama van pragtige Tirol het 'n beloning vir die volledige manier geword. Ek het nie in die dieptes van St Jacob se katedraal versuim nie, versier met barokargitiese reëls. En met watter plesier het ons die bekende tiroolse braaipan - gebraaide aartappels met eier, groente, vleis en worsies toegeken!
In Innsbruck sal ons selfs ten minste een keer terugkeer: in die student wintertyd, omhul die berg met wit web en vul stedelike gebiede met die aroma van gemompelde wyn.