Tripoli is redelik duur, soos na my mening, 'n plek om te ontspan. Benewens die hoë koste wil ek meer funksies van die gedrag van plaaslike inwoners opmerk. As ek in Tripoli aankom, beveel ek nie aan om water van onder die kraan te drink nie, maar dit is hoewel dit skoongemaak word, en ook chloriede, maar ietwat anders as ons s'n. Ek en my eggenoot het die buik van plaaslike kraanwater begin seer en ons besluit nie om te risiko en na u eie gesondheid, water in bottels gekoop nie. Melk, sowel as ander suiwelprodukte in die vorm van kefir-, jogurt- en soliede kaas, het nie klagtes veroorsaak nie, aangesien hul kwaliteit redelik op 'n hoë vlak was. Koop produkte in die winkel of op die mark, of vleis, seekos, groente of vrugte soveel as moontlik behandel moet word om noukeurig te was. Ek sê dit is nie tevergeefs nie, want daar is 'n werklike risiko, veral in gevalle met produkte wat op die mark gekoop word, hepatitis of selfs hondsdolheid kry.
Gegewe die natuurlike eienskappe van hierdie land, is dit nodig om gereed te wees vir sanderige storms wat hier en 'n normale verskynsel behoorlik bekend is. In Tripoli was ons in Junie, so ek het dit glad nie spyt dat ek 'n sportpak en 'n warm trui met my gegryp het nie. Die ding is dat in die aande hier koel is. Nou, hier wil ek 'n paar woorde skryf oor die eienaardighede van gedrag in Tripoli.
Wees versigtig met die kamera, want voordat jy 'n onvergeetlike momentopname maak, moet jy seker maak dat daar geen plaaslike inwoners naby is nie. Daar is 'n reël hier - dit is onmoontlik om iemand te fotografeer, sonder dat hulle vir daardie toestemming is. Daarom, as jy 'n foto met die plaaslike bevolking wil neem, is jy noodwendig nodig om eers sy toestemming te vra. Oor die foto. As jy nie ekstra probleme wil gee nie, moet jy nie foto's naby militêre fasiliteite en vervoerinfrastruktuur neem nie.
Oor die algemeen is die plaaslike mense baie verwelkomend en vriendelik. Terloops, die Libanese is baie opgevoed en baie van hulle besit verskeie tale. Kommunikasie met plaaslike, moet nie die beleid oor die politiek beïnvloed nie en argumenteer oor nasionale funksies. Jou gebare moet minimaal wees. Ek het die plaaslike gebaar nie ten volle verstaan nie, maar ek het verduidelik dat baie van ons bekende gebare, die Libanese ten minste aanstootlik kan tel, sodat ek jouself aanleiding gee om eenvoudig en so beskeie as moontlik te lei.
Daar is geen beperkings met klere nie, maar hier moet meisies nie kortbroek of te kort rompe dra nie. Die mees optimale uitrusting vir 'n toeriste-meisie sal 'n pragtige rok van ligte natuurlike stof wees, die knie is lank onder. Die ideale opsie is 'n rok met 'n mou, maar aangesien dit in die dag hier heeltemal warm is, sal dit ook 'n lang sonding wees, maar sonder 'n diep nek. Byvoorbeeld, ek het bo-op die sjaal soos 'n pareo geplaas en daar was my eie rede - ek was eenvoudig bang om in die son te brand. Op die strande van Libanon is daar geen beperkings in badpakke nie en dit is redelik aanvaarbaar om 'n buitenshuise swembroek te dra, maar met nudisme en looiery topless, moet jy versigtig wees, aangesien hulle in hierdie land eenvoudig onaanvaarbaar is. In die moskee kom sonder skoene. Met die meeste moskees is daar 'n klerekas waarin jy jou skoene kan verlaat, maar as jy nie jou skoene wil verlaat nie, kan hulle saam met jou in die pakket geneem word. Ek het nooit na die moskee gekom nie, maar ek het my gade vir nuuskierigheid gekyk.
Ek het reeds van plaaslike gasvryheid gepraat, dus manifesteer dit so veel as moontlik in lekkernye. Erge en lekker behandel jou gaste, hulle is baie lief. Die hoofgereg, ek let daarop dat hulle ietwat kan wees, bedien in groot op ons standaarde, plate. Hulle sit so 'n skottel in die middel van die tafel waar die trape is. Moenie vir jou wag dat jy gediens sal word nie omdat die diens hier onafhanklik is. Ek gaan in klein porsies neem, 'n bietjie van elke gereg afneem. Vleisgeregte word amper altyd saam met 'n bykalie op 'n groot skinkbord bedien en almal kan soveel kos neem soos die staat in staat is. Dit word nie as 'n skending van plaaslike etiket beskou as daar verskeie mense van een skinkbord sal eet nie. Oor die kenmerke van voedselinname, wil ek ook 'n paar lyne skryf. Kos word slegs geneem met die skottelgoed wat direk langs u kos. As jy wil oordra of kos neem, volg dit net met die hulp van die regterhand en ten minste drie vingers. Na 'n digte fees word gaste koffie aangebied. Selfs as jy baie beweeg het, is dit nie die beker van hierdie geurige drank nie, want dit is 'n soort teken van respek en 'n plaaslike tradisie. Tydens etes moet jy nie te warm kos blaas nie, ook nie op warm drankies blaas nie.
In teenstelling met ander Moslemlande, is alkoholiese drankies hier vrylik verkoop, en in onbeperkte hoeveelhede, maar ek beveel nie aan om buite in 'n dronk te gaan nie. Rus in die kroeg of in 'n restaurant, sal jy seker gemaak word vir instandhouding vir diens in die bedrag van sestien persent van die algemene orde, maar selfs ten spyte daarvan om nog vyf tot tien persent van die punt te neem, van die top van die Faktuur. Benewens vermaakinstellings is wenke gewoonlik in 'n taxi, in die hotel Maidnya, en verpligte portiers.
Pryse in Tripoli is gratis, so dit sal redelik normaal wees om byna oral te onderhandel. Die hotelkamer vir meer as drie dae verwyder, is dit heel moontlik om te reken op die feit dat u 'n afslag sal kry. In die hotelkamers, altyd skoon en daarom het ek nie net oor die punt geskryf nie - hoe dikwels sal jy die puntmaagd verlaat, die skoonmaker sal jou kamer wees, en daarom sal die vlak van vertroosting van jou vakansie 'n bevel wees. van grootte hoër.
In die kamer van die hotel waarin ons gebly het, was alles selfs 'n haardroër, ek het my eie saamgeneem, soos ek baie gewoond geraak het. Vurk van my haardroër, het die sok, wat in ons kamer was, perfek ingekom. Op grond hiervan kan ek met selfvertroue verklaar dat die voetstukke in Tripoli standaard is en die adapter met hulle trek, dit maak nie sin nie. In die winkels word die gewig van produkte gemeet deur gram en kilogram, maar in die mark is dit dikwels moontlik om die gewig in pond te sien, en die lengte is glad nie in die meter nie. Dit het 'n bietjie gaas uitgedraai, ek het 'n storie, maar dit is omdat ek probeer het om plaaslike funksies soveel as moontlik te dek.