Toe ek op 'n sakereis in Indië was, het ek twee dae afgeval en ek het hulle in die stad Hydarabad deurgebring. Die keuse het op hierdie plek geval, want ek wou jouself in die Indiese atmosfeer heeltemal verdiep. Ons vliegtuig het op die lughawe aan hulle geland. Gandhi en daarvandaan het ons na die hotel gery. Die pad het ongeveer 'n uur geneem, hoewel die afstand klein is, iewers 20 km.
Beweging in Indië is iets chaoties, 'n persoon van 'n ander land is absoluut onbegryplik. Automotive seine word oral gehoor, bestuurders van die vensters wat op mekaar skree, die verkeersknope is mal. Daarbenewens is daar niks verrassend in die feit dat die vervoer op die ryvlak gaan nie. Hulle word as heilige diere beskou, sodat hulle kan loop waar hulle wil.
Ons hotel was ordentlik, selfs daar was 'n swembad, 'n groen gebied. Die kamer is skoon, ek het die ergste verwag. Vestig, ons het gegaan om die omgewing te inspekteer. Die stad het 'n kunsmatige meer, in die middel van wat die standbeeld van Boeddha is. Dit is moontlik om daarin te swem vir 'n bykomende fooi en dit naby te oorweeg.
Ons het dit nie gedoen nie, want niks wat in hierdie les interessant is nie, het hulle nie bevind nie.
Hyderabad is bekend vir sy basaars en pêrels. Nadat jy die mark getref het, kom oor absolute antisanitia, vuil mense en die begeerte om iets dadelik te verwerf.
Nie ver van die stad is daar 'n ou fort, 'n taamlik interessante historiese voorwerp nie. Maar aangesien ons naby haar was sonder 'n gids, kan ek nie vertel van haar voorkoms nie.
Van kennis met Hyderabad het ek net negatiewe indrukke gehad. Armoede, vuil, chaos ... Ek het besef dat ek nie in 'n pragtige stad gestaan het nie, en ek moet nie kla oor die kinderskoene van die lot nie.