Ongeveer dertig (twintig) jaar gelede, baie, ek veronderstel ons het in die buiteland gegaan - byvoorbeeld, na Pole - om 'n "verkoop-aankoop-deel" van verskillende goedere te maak. Ek hou regtig van die verhale van die ouers oor hul besoeke aan die westelike buurman van die Oekraïne. En ek het nog 'n musikale pop - Polka, êrens in die kas is daar skaars kinders se oorpakke ... op sy beurt het die Slawiese broers na ons toe gegaan. So die sterk internasionale verhoudings is vasgebind, dit is vriendskap. Politieke staatsgrepe en baie meer geleenthede vir 'n rukkie het 'n taamlik vrye kruising van die grense van state opgeskort. Maar ons sal nie diep in die geskiedenis gaan nie.
Tyd, soos jy weet, is dit nie die moeite werd nie; Die omstandighede dra ook nie altyd by nie, en net twintig jaar later het my pa (en saam met hom) uiteindelik na Pole gegaan. Ons het per motor gegaan, aangesien ons besluit het dat dit sout en kalmer sou wees. Voorsien deur hulself, met jou gunsteling musiek en stop op die eerste versoek, het ons van Kiev na die grens met Pole-klok sewe gery. Ek het sowat 'n uur op die grens gestaan en verder gegaan.
Ons eerste stop is die stad Lublin. Skoon, met versigtige huise en 'n heerlike kasteel op 'n heuwel, - die koshuis van konings - waar die Lublin Sania onderteken is.
Die ou dorp waar jy deur die stad of Krakow-hek kan kry, is die simbool van Middeleeuse Lublin.
Die markplein is versier met ou huise, waarin kafees, restaurante en natuurlik souvenirwinkels nou geleë is. Stadsaal (nuut en oud), katedrale en koorde, geleerdes en stil strate ... almal het sy eie geskiedenis en sy oorspronklike styl!
In Lublin is daar 'n kunsmatig geskepde meer: Wil, ry op die bote, gaan na die waterpark, voer die Clarope, en nabygeleë toupark: Lasake op die bome Hoeveel wil jy hê!
Geskiedenis liefhebbers sal belangstel om die museum in die kasteel en in die oudste stad te besoek. Ons besef dat daar min tyd is en alles sien wat ons fisies ons nie tyd sou hê nie, het ons besluit om onsself te beperk tot 'n hersieningstoer. Na alles, Warskou het voor ons gewag. Natuurlik, op een dag, is dit onmoontlik om so 'n majestueuse stad te inspekteer. Maar op een dag kan jy maklik verlief raak!
As ons by die sentrale stasie aankom, kon ons nie verstaan hoe om na die "Stare Malo" te gaan nie. Het die kaart nie vooraf gekoop nie (vergeet), ons Poolse pole het nie verstaan nie, en op die "uitsluitings van MI, doen u inghish?" Hulle het "Eee ... weet" geantwoord. Maar, soos hulle sê, klop en jy sal oopmaak.
'N Paar Franse toeriste het ons na die koninklike kanaal gebring. Op pad na die ou stad van die gaste van die hoofstad, Nikolai Copernicus, Adam Mitskevich, Frederick Chopin en ander bekende pole.
Die katedraal van die Heilige Kruis, Warskou Universiteit, presidensiële paleis en baie opwindende geesgeboue toon hul versiering. Die Rooi-wit Nasionale Stadion kan gesien word.
Nadat hy die Kasteelplein bereik het, was dit moeilik om asem te haal. Die strale van die son het gespeel, in die vensters gereflekteer en letterlik die vierkant gegooi; By die huis asof dit geskyn word. Dit het gelyk asof alles hier glimlag en mooi weer geniet. Dit is eenvoudig onmoontlik om te beskryf wat lyk, en wat op ou strate van die stad is, is eenvoudig onmoontlik. Hier kan jy vir 'n lang tyd loop en die Middeleeuse argitektuur bewonder, met inagneming van presies die struktuur van die struktuur wat selfs na die oorlog herstel word en in antieke winkels peel.
Twilight was heeltemal onmerkbaar vir die stad, en dit was tyd om terug te keer. Die reis was kort, maar onvergeetlik. "Word verlief in Warskou! 'N voldoende een naweek "- sê die gids. "Word verlief op Pole en kom weer hier terug!" - Ek hoor in 'n ligte briesie en beplan die volgende reis in hierdie skilderagtige land verstandelik!