'N Reis na Pyatigorsk is my vir 'n verjaarsdag bedien. Dus, deur in die oggend in 'n pragtige feestelike bui te versamel, het ek nie die vertrekpunt van die uitstappie-bus na pyatigorsk herstel nie. Die pad het ongeveer twee uur geneem en langs die bergagtige terrein, heuwels en allerhande pragtige plekke gehardloop. Rocadiese minerale waters het een van ons stops geword. 'N Goed bewaarde kompleks in die middel van die natuur, met die berge teen die agtergrond, in die verte, is in die verte baie ongewoon in die omgewing.
Aankoms in Pyatigorsk, die eerste punt van ons roete was die opkoms van Mashuk (994 m.). Ons het nie te voet gestyg nie, maar op die sogenaamde pyatigorsk-passasier opgeskort kabelkar. Ek sal dit net 'n groot geslote kapsule noem. Die opheffing neem 'n minuut drie, op die oomblik dat die kamera stadig verdwyn en verhoog die rusbank wat na die top reis, die gees vasvang, druk verander en in die ore met hom geluid inbring. Natuurlik is dit byna 400 meter vir drie minute - 'n aansienlike verskil.
Aan die bokant is die vorm in alle rigtings sjarme. Hier kan jy die stad self oorweeg, hoë toebehore lyk soos klein miere, sigbare velde, ander berge en lug met wolke. Boonop is 'n baie groot gebied, baie plantegroei: geëet, denne, verskillende blomme. Rondom die wonderlike skoonheid natuur. Berge - daar is berge, hulle kan die ewigheid geniet.
Onder in die dorp, langs die pad wat na die bekende mislukking gelei het, het ons interessante geboue gesien, soos "Pirogov se bad" en ander nie minder mooi geboue van argitektuur nie. Die pad word gekroon met mislukking, en rus naby hom bender met sy beroemde stoel. Dit was moeilik om verby die stoel te gaan, aangesien my tuisdorp van Odessa, waar ILF en Petrov gebore is, en waar in die geheue van hulle en die bekendste werk, is die stoel ook geïnstalleer, vir my is dit soos 'n onsigbare portaal wat aansluit en skep 'n onsigbare draad van verwantskap tussen hierdie stede. Die mislukking self is ongelukkig op daardie oomblik gesluit, en alhoewel, soos dit gesê is, vir herstelwerk, is ek seker, dit is net gelaat om op vakansie te verlaat, so ek het nie gewerk nie.
Heeltemal naby, op pad terug, was dit moontlik om in die bad te duik, effens ruik met waterstofsulfied, baie klein, baie warm, natuurlik, baie medisinale, maar die oorvloed van mense in hierdie water was bekommerd. Naby was dit moontlik vir almal wat nie gesondheidsbehandeling ondergaan nie, om water te koop, ook met die reuk en smaak van waterstofsulfied. Baie walglik, maar moes drink, want Die gewone water was 'n gids om dit te gooi, terapeutiese en op die straat was dit warm.
Toe het die pad ons na die gazebo gelei, genaamd Elaov Harp, in die middel waarvan die poligonometrie-item weggesteek is. Toe was daar 'n geheimsinnige, ook Grotto Lermontov en die Mountain Eagle Monument, naby die Chinese boom, majestaal en dodelik op soek na hom. Volgende was die grot Diana, die godin van diere en plant vrede, vroulikheid, vrugbaarheid en jag. Hierdie grog bevat 'n spesiale energie van geheimsinnigheid, koud en lyk asof iets wakker word vir eeue lank.
Op pad na die volgende besienswaardighede het ons 'n ander byna marionetstruktuur van mure met gekleurde glase ontmoet (Lermontov-galery in Pyatigorsk, het die konstruksie van wat in 1901 begin het). En agter dit is daar reeds 'n monument van die as, wat ongelukkig aalmoese vra, hy veroorsaak werklike jammerte en versamel munte van toeriste. En dan verwoes die plaaslike koppelers weer sy hoed.
Die laaste punt, voordat die huis gestuur is, het die Huis van Lermontov self geword, maar daarvoor is daar baie paaie op die park geslaag, verby die plek van die duel, waar die bekende digter doodgemaak is, wat die reisiger onbewustelik teruggekeer het tydens die Voormalige tye. Onthou om te dink oor hoe dit voorheen was, tydens die tye van die duels, toe dit vir wrewel nodig was om bloed te betaal wanneer balle gehou is, en mense het alle boedels besit. Die plek is 'n tweegeveg vir sensasies, as 'n plek in die kerk, waar die kerse agter geplaas word en met trane in hul oë bid vir die res van die siel.
Die huis self, waarin die digter sy laaste maand en die laaste dae geleef het, waar hy na 'n dodelike wond gebring is, baie oulik en knus. Lae plafonne, blink mure en 'n gesellige blomtuin naby die huis, dit herinner die huis in die dorp, die Oekraïense hut. Die Kabinet self, waar Mikhail Yuryevich gewerk het, bewaar tot vandag die tafel wat by die venster geleë is, sodat die sitting die venster uitkyk, maar sywaarts aan die ingang sit. Daar is 'n paar kamers in die huis en almal is baie beskeie, wat 'n aangename indruk stuur.
So was my reis na Pyatigorsk, die stad van raaisels, gesondheid, waterstofsulfiedwater en erwe wat verband hou met Lermontov. Van hier af wou ek nie verlaat nie, dit het gelyk asof daar 'n sekere raaisel was wat nog nie geopenbaar is dat alles nie so eenvoudig was nie en die gidse soveel tyd spandeer het, ek mis iets baie belangrik, sonder om die verborge intieme op te let. Ek raai u aan om 'n mening oor hierdie dorp te besoek en te vorm.