Kanchanaburi is in die weste van Thailand. Die stad is nie baie groot nie, daar is 'n bietjie meer as 50 duisend mense. Van Bangkok na Kanchanaburi amper 'n uur en 'n half rit.
Die stad is relatief jonk, dit is in die 18de eeu gestig. Meer presies het hulle 'n fort gebou om te verdedig teen die aanvalle van Burmesers, en dan rondom die vesting en die dorp.
Terloops, as jy David Lina se film "brug oor die Kwai-rivier" van die 57ste jaar gekyk het, weet jy: Die plot van die film is geskryf in werklike gebeure wat in hierdie stad gebeur het. In die 40's van die vorige eeu het die konstruksie begin Brug oor die Khweiirivier Met spoorlyne. Dit is deur gevangenes gebou, meer as die helfte van wie is van swak behandeling, siektes en ongelukke doodgemaak. Daarom is die brug "liewe dood" genoem. Die rolprent is op die boek Pierre Blyulya "brug oor die Kwai-rivier" verwyder, en die film het soveel oscars opsy gesit.
So, wat kan in hierdie stad gevind word:
Militêre begraafplaas (Kanchanaburi Oorlog begraafplaas)
Of begraafplaas Don kanker. Dit word bereik deur die gevangenes van die oorlog, wat in dieselfde tyd tydens die konstruksie van die spoorweg gesterf het. Die projek was Japannees, aangesien Japannese soldate in Myanmar ondersteun het. Die brug wat deur Thailand en Myanmar gebou is. Daar is beplan om teen die einde van 1943 'n brug vir 14 maande te skep. Soos ek hierbo geskryf het, was daar 'n groot aantal slagoffers, maar die 424 km-brug was betyds gereed. 13 000 konstruksie deelnemers begrawe langs die duur. Maar dit is slegs amptelike data. Trouens, die dodetal bereik 100,000 mense. Die liggame is in algemene begraafplaas gegooi. Later is al die liggame uit die grafte geneem en na drie begraafplase getrek: in Chungkay en Kanchanaburi in Thailand en in Thhanbuzayatiyat in Myanmar. 6,982 mense is in Kanchanaburi herbevestig en het die Groove 300 verassende soldate voorsien. Die meeste dood was die Britse, Nederlandse en Australiërs. Ook op die begraafplaas is daar 'n gedenkmuur met die name van 11 Indiese Moslems, wat ook tydens vreeslike gebeure gesterf het. Die liggame van Amerikaners is na die state geneem. Natuurlik is dit nie die mooiste monument nie, maar dit is deel van kultuur, en daar is niks om nêrens te gaan nie. Vandag is hierdie begraafplaas onder die waarborg van die Verenigde Kommissie op militêre begraafmense.
Militêre Museum (Jeath War Museum)
Hierdie museum is ook toegewy aan die verskriklike brug. Die museum het in 1977 gebou deur die pogings van die monnik van een van die tempels van die stad. Die museum is op een van die spanne van hierdie "bloedige" brug. Die Engelse naam van die Jeath Museum is 'n afkorting van die eerste briewe van nasionaliteite wat die brug gebou het: Japannees (Japannees), die Britse (Engelse), Australiese (Australiese), Amerikaners (Amerikaners), Thai (Thai) en Nederlands (Holland ). In Thai word die museum egter "wat tai" genoem word. Die museum is in twee kamers geleë en herskep die atmosfeer wat ooreenstem met die historiese realiteit - die konstruksieproses. Die museum is geleë in die bamboeshut waarin die bouers gewoon het. Op die mure kan jy foto's en foto's sien, sowel as gereedskap.
Die onderhoude met die gevangenes self word ook bewaar, wat al die aksie in vreeslike besonderhede beskryf.
Terloops, hierdie brug in 44 brug is gebombardeer en vernietig drie afdelings. Hulle is herstel (die museum is in die oorspronklike dele). En op 28 November het die stad 'n jaarlikse fees in die geheue van die geval tydens konstruksie, wat 'n musiekprogram en laserskou insluit.
Erawan Nasionale Park (Erawan Nasionale Park)
Die park het amptelik in 1975 geregistreer. Dit is geleë op die gebied van 550 vierkante cm, en byna die hele gebied het kalksteenberge onder 'n duisend meter bo seespieël beklee. In hierdie berge groei bladwisselende woude. Baie in die park van voëls en diere, insluitende olifante, makaques en eekhorings. Pearl Park - Waterval Eravan.
Hy is vernoem na die drie-kop-olifant-Eravan, wat van Hindoe-mitologie bestaan.
Hierdie olifant is die aardse inkarnasie van God Indra. Serie waterval, en elke vlak vloei in 'n aparte swembad met absoluut duidelike water. Jy kan langs die pad na die waterval kom, en deur die vinnige vloei van Eravana kan jy oor brûe gaan.
Daar is nog 'n waterval in die park genaamd Pohun, sowel as Karst Grotte van Phra Tat, Tu Duang en Mea met swak prente.
Terloops, dieselfde rivier Kwai vloei deur die park.
Tigrien Temple Wat Pha Luanga Ta Boua (Tiger Temple)
Die tempel is in 1994 gebou as 'n bosklasery. Maar vyf jaar na die konstruksie is Tigrenka egter in die tempel gegooi, wie se ma stropers doodgemaak het. Na aanleiding van die baba het tiere die tempel getref, wat van die hande van jagters beseer is. So het die monnike in die tempel begin om tiere te versorg en hulle te tem. Vandag leef die tempel ongeveer 100 tiere. Hulle is heeltemal handmatig - eet met hande en moenie knuffel nie.
Slegs van die monnike net natuurlik. Hoe dit uit die geestelikes blyk, is dit onduidelik. Natuurlik, hierdie unieke plek is hauting as wat hulle kan. Hulle sê, die monnike verkoop hierdie tiere of meng hul dwelms sodat hulle woon. Ek sal dit nie regtig wil glo nie. Die tempel kan elke dag besoek word en die wonderlike verhouding tussen die roofkatte en monnike bewonder. Terloops, hierdie tempel organiseer vrywilligersprogramme wanneer enigiemand ook met 'n "gestreepte vlug" kan werk.
Muang Sing Historic Park (Mueang Sing Historical Park)
Ten spyte van die feit dat die stad relatief jonk is, het die volkere hierdie gebiede baie en baie lank bewoon. Vir 'n paar duisend jaar. So, hierdie park is net die oorblyfsels van 'n antieke beskawing. Dit dek 'n oppervlakte van 736 vk km. Geboue van baksteen in hierdie park is vermoedelik in 13-14 eeue gebou, maar niemand weet presies nie.
Oor hierdie plek het egter in die kronieke van die Khmer-heerser van Jiyavaman VII genoem.
Ook langs die park is die begraafplaas van die antieke inwoners van hierdie streek gevind, sowel as hul versierings en huishoudelike items. Sodra hierdie nedersetting die sloot en dik mure omring het. So, waarskynlik, was daar nie 'n eenvoudige dorpie nie, maar 'n volle stad. Op die gebied kan jy Boeddhistiese tempels sien (die hoof en groot tempel - Prasat Muang Singh). Ander fasiliteite is kleiner. In die 70's verlede jaar is hierdie park herbou. Dikke van die bome afgekap, almal is skoongemaak en oopgemaak vir toeriste. Vandag is daar vandag 'n museum in die park, waar jy meer kan leer oor fasiliteite in die park.
