By die besoek van die hoofstad van Japan in Oktober 2006 het ek die eerste amptelike fooi deurgebring. Het geskok teruggekeer. Die belangrikste opvallende ontdekking: hier praat hulle nie op die gewone Europese tale nie, slegs in die naturelle; Eienaars van die Russe is uiters skaars. Wel, die eensame planeetgids het gegryp. Van al die meervoudige-beskryf museums was die uiteensetting slegs verras deur die galery van Vintage Prints Yuko-E, wat deur Tatami gedek word. Hier gaan hulle in snaakse pantoffels.
Toegewy aan die natuur- en wetenskaplike uitstalling van die Nasionale Museum was direk vervelig. Stap deur die aangrensende dieretuin Weno was meer pret. Ek het die panda gestroop, gevoed uit die hande van eende. Afstammelinge wesens. Tokio, vir niks wat oos, beskeie Megalopolis, toeriste probeer om 'n luukse inkopie te lok nie. 'N Ry op 'n mooi rivier Tram eindig skielik in Asakus - 'n handelsmerk wat ryspapier, sleutelringe, waaier, poskaarte, somer sambrele aanbied. Multi-verdieping departemente word helder tekens genoem.
Status restaurante bedien redelik gewone sushi. Hul spesialisering: Xiaba Xiaba (slaai van lekker vleis van marmerkoei), noedels met bymiddels. Om heerlike sushi te vind moet in Isakai (Beerushki) wees. Tokio Fast Food - Pannekoeke met slagroom. Hulle word sekerlik gekoop wanneer hulle na Sumo gaan. Op kompetisies is die gehoor in die kompartemente op vier wegkruip en hulle het seergemaak vir atlete, wat op weelderige kussings rondbeweeg.