Op die tak van die lang stedelike straat wat langs die kus gaan, gaan ons na die see, of eerder die see.
Die wateroppervlak is nog nie sigbaar agter bome, groen en een-twee-verdieping geboue nie, maar die gesoute en nat asemhaling is reeds van ver af gevoel.
Verlede van ontelbare winkels, winkels, kafees en paartjies, vertrek ons op 'n wye strook van 'n pragtige strand. Die breedte van die sandstrook laat jou toe om sonliggame in verskeie rye te akkommodeer of om te lê aan die rand van die water wat die beroerte van warm skuim geniet. Die lengte van die Kandolima is sodanig dat die verblindende son nie toelaat om die benaderde plekke waar dit ongemerk is deur die aangrensende strande van Calangut en Syncorem te sien nie.
Die ingang van die see is glad, sanderig, absoluut geen plantegroei nie. Om in die see te woon, is ook 'n bietjie, 'n paar keer het hulle vis seergemaak, maar hulle was nie bly om kennis te maak nie en het vinnig geloop. 'N gemaklike diepte kan 'n kind en 'n volwassene optel. Die see is dikwels bekommerd, maar swem, swaai op die golwe, gemaklik voor eerlike stormgolwe. Son Loungers is gratis. Vir hul gebruik sal egter iets in 'n strandkafee moet koop. Elke sitkamerstoele behoort aan een of ander kafee, die pryse is ongeveer ewe laag oral.
Hier kan jy middagete hê en drink en bly die nag spandeer. Bied massage, egter nie baie van hoë gehalte nie. In die aand neem die tafels die water uit en lig die kerse en ligte in die duisternis, so nader aan die nag, die kalanguut verander in 'n kleuristieke vrou.