Die verhaal van hoe ons in Massandra gekom het, begin met 'n reis na Jalta, waar ons uiteindelik nie gekom het om die uitsig van die vensters van die bus te beperk nie, op pad na Alupka.
Om in Bakhchisaraye te woon, en vroeg in die oggend eindig, het ons op die eerste Jalta-bus reis gegaan. Om te weet dat pryse in die stad baie groot is, het hulle besluit om met winkels en klein versnaperinge te doen, dus sien ons by die ingang van die stad Jalta se teken, het ons om die bus geslinger en die stop gesit. Ry is nie een kilometer nie, ons het ons geland. Daar was dadelik 'n winkel, waar ons besluit het om 'n verhoogde Vermichel vinnig gegroef te neem. En dan kon ons nie op enige plek kookwater vind nie. Dit blyk dat in talle hutte niemand koffie maak nie, en kookwater is 'n groot tekort. Na lang soektogte het hulle desperaat hul ontbyt op 'n ripper met vars grense verander en op die pad gegaan, van waar die bus ons vandaan kom.
Die kortstondige pad langs die roete het ons gelei tot 'n opheffing met 'n wyser. Oral was daar inskripsies: "Massandrovsky-paleis", en ons het besluit dat dit 'n teken is, dit is die moeite werd om te gaan en te sien wat. En het nie spyt nie. Nadat ons deur die serpentyn gestyg het, en nadat ons 'n bietjie verby was, voordat ons blik hierdie wonderwerk van die aard van ongelooflike skoonheid was: 'n gesellige park en daarin, in die skaduwee van die groen bome en ongelooflike pragtige plantegroei is die paleis behandel. Dit is baie soortgelyk aan 'n klein miniatuurbeeld van 'n marionetpaleis. Goed versorgde blombeddings, groen, plante, bome, damme, dit skep 'n ongelooflike holistiese prentjie.
Om by die paleis te kom, is dit die moeite werd om 50 UAH te betaal. Ek wil daarop let dat die gidse baie oulike mense is en nie vervelig vertel word nie. Die paleis van die drieverdieping, maar die uitstappie na ons groep is slegs op twee verdiepings uitgevoer, aangesien dit bo die herstel was, of gaste is verwag, die feit dat ons nie daarheen gekom het nie. En nou oor die mees bemeesterde paleis. Alhoewel ek veral nie luukse en ryk versiering hou nie, het hierdie kasteel op die eerste gesig verlief geraak. Dit is alles aan die kleinste besonderhede. 'N Boom wat met elk van die kamers gevoer word, word bevrug met 'n spesiale samestelling dat later die eeu nog nie herstel en herstel nodig het nie. Die paleis het 'n waterverwarmingstelsel, ventilasie, sowel as watervoorsiening verskaf. Ventilasie is suksesvol vermom in die plafon en mure, gemaak onder die ornament en versiering. Die betroubaarheid van die konstruksie waarborg 'n doelbewuste dreineringstelsel, ysterbalke wat in die vloere tussen die vloere ingesluit is. In die toekoms is die kasteel voorsien van stoomverwarming, elektrisiteit.
Elke kamer word gedink in die besonderhede, gebaseer op die bestemming, en dit is die moeite werd om hulde te bring aan die meesters wat so goed gedoen het. Stowwe vir stoffering, stoffering, monsters, sketse van die versiering van skilderye van mure, plafonne, gesnyde en pleisterwerk juwele, insluitende items in die buitekant. Enige van die kamers, 'n eetkamer, die kantoor van die heerser of die keiserin, die kantoor, almal in 'n hoogs artistieke styl wat geskik is vir die era van die gebou. Tydens die ontwerp is verskeie houtrasse toegepas, verligting draad en blink.
Die geskiedenis van die paleis is afkomstig van die storm wat die ekonomiese huis van die familie verdelg, Semyon Mikhailovich Vorontsov. In sy plek is daar besluit om 'n paleis te bou, die argitek wat deur die Fransman M.E uitgevoer is. Bushar. Na die dood van die argitek, en dan Vorontsov, het die boedel aan die gade van die grafiek geslaag, wat onder die huurkontrak sy neef van die grafiek geslaag het. En dan is die handelsware deur die Departement van Foots aangekoop. So het hy na Alexander III verskuif. Vervolg die konstruksie van die boedel van die argitek M.E. Mesmarms. Die paleis in sy finale weergawe het 'n wonderlike argitektoniese styl gevind - Franse Barok, Ludwick XIII-styl.
En ten spyte van al die luukse, is die paleis dwarsdeur die tyd nie spesiaal deur sy eienaars gebruik nie. Die koninklike familie het net op dagstappe gebly, en inderdaad het ons hom selde bygewoon. In die post-revolusionêre jare het die paleis nie lank 'n sanatorium gedien nie, en na die Tweede Wêreldoorlog het daar 'n gee van heersers geword. Daar was Stalin, Khrushchev, Brezhnev. En sedert 1992 en vandag funksioneer dit as 'n museum. Dit is baie hartseer dat soveel wonderlike gebou nie bemeester is nie, en vol van die lewe bring vreugde aan sy inwoners.
Spesiale aandag verdien 'n parkeersone wat rondom die paleis geleë is. In 'n plot van 42 hektaar, onder die baie spesies van die Krim-flora, wat tot ons tyd gekom het, word die ou en hoogste sequote voor die reservoir getoets. Dit is interessant dat die reservoir ook sy rol verrig het en praktiese betekenis gehad het: hy het gedien as 'n rit wat in die watergebou vergader is en die verdere besproeiing van die grond en tuine in die onderste park.
By die uitgang van die paleis het ons daarin geslaag om kennis te maak met 'n mooi vrouegids, wat Odessa-toeriste bly was, onthou jeugdiges, stap, 'n aangename reis na ons stad, en dit was nie reeds in Odessa nie. Alles was oulik en wonderlik. Ag, ja, by die ingang, het almal pantoffels gegee, en by die uitgang moes hulle in die mandjie gevou word, wat deur 'n paleis-kat bewaak is. Terloops, om te sê die kat was nie die eerste nie, dit is almal goeie versorgers en gidse - baie oplettende mense, voeding van diere. Na so 'n goed deurdagte in die funksionering, 'n gesellige en pragtige kasteel, 'n begeerte om op dieselfde manier te lewe en beweeg na die ego van die heiday.
Verder het ons rond die park geloop, souvenirs gekies en geniet van al die grootheid en skoonheid, het in 'n klein kafee gegaan, naby. Op 'n somer warm dag, neem 'n glas koel droë witwyn aan, en uiteindelik die gebruik van die voorheen gekoopte vermicelli (die kelnerin sonder enige vrae en verrassing het ons uitgereik om kookwater en vurke voor te berei), het in die vars lug gesit. Inaseming van die aromas van die tuin, groentes, kyk na die skoonheid van die natuur, met 'n glasglas met 'n Krim-koeldrank en 'n plastiekglas met "Myvina", het ons gevoel soos ware aristokrate wat gekom het om die huisie te sien. Ons was gelukkig!
